თქვენ არ ეცნობით კონსტიტუციური სარჩელის/წარდგინების სრულ ვერსიას. სრული ვერსიის სანახავად, გთხოვთ, ვერტიკალური მენიუდან ჩამოტვირთოთ მიმაგრებული დოკუმენტი

1. სადავო ნორმატიული აქტ(ებ)ი

ა. საქართველოს იუსტიციის მინისტრის 2011 წლის 31 იანვრის ბრძანება N21 - ,,იძულებითი აუქციონის ჩატარების ფორმების, წესისა და პროცედურების დამტკიცების შესახებ”

2. სასარჩელო მოთხოვნა

3. საკონსტიტუციო სასამართლოსათვის მიმართვის სამართლებრივი საფუძვლები

კონსტიტუციის 31-ე მუხლი და მე-60 მუხლის მე-4 პუნქტის „ა“ ქვეპუნქტი.

“საქართველოს საკონსტიტუციოს სასამართლოს შესახებ” ორგანული კანონის მე-19

მუხლის 1-ლი პუნქტის “ე” ქვეპუნქტი, 31-ე და 31¹ მუხლები, 39-ე მუხლის 1-ლი პუნქტის ,,ა” ქვეპუნქტი.

4. განმარტებები სადავო ნორმ(ებ)ის არსებითად განსახილველად მიღებასთან დაკავშირებით

- წარმოდგენილი კონსტიტუციური სარჩელი, ფორმითა და შინაარსით შეესაბამება „საკონსტიტუციო სასამართლოს შესახებ“ საქართველოს ორგანული კანონის 31¹ მუხლის მოთხოვნებს;

- სარჩელი ფორმალურად გამართულია და შეიცავს კანონით სავალდებულო ყველა რეკვიზიტს;

- სარჩელი შეტანილია უფლებამოსილი პირის მიერ, კერძოდ, შორენა წიკლაურის მიმართ მიმდინარეობს იძულებითი აღსრულება და ქონების აუქციონზე გაყიდვა. აღნიშნულს ადასტურებს წინადადება ასრულების შესახებ.

- სარჩელში მითითებული საკითხი არის საკონსტიტუციო სასამართლოს განსჯადი;

- სარჩელში მითითებული საკითხი არ არის გადაწყვეტილი საკონსტიტუციო სასამართლოს მიერ;

- სარჩელში მითითებული საკითხი რეგულირდება კონსტიტუციის მე-19 მუხლის პირველი პუნქტით.

- კანონით არ არის დადგენილი სასარჩელო ხანდაზმულობის ვადა აღნიშნული ტიპის დავისათვის.

5. მოთხოვნის არსი და დასაბუთება

სადავო ნორმის მოწესრიგებით გამოდის, რომ მნიშვნელობა არ აქვს, არც ნივთის საბაზრო ღირებულებას და არც მესაკუთრის ინტერესებს, არ არის საჭირო ნივთის შეფასება, არამედ საკმარისია დადგინდეს ისეთი ფასი, რომელიც უზრუნველყოფს საპროცესო ხარჯების და კრედიტორის მოთხოვნის დაფარვას. შესაბამისად, ხშირ შემთხვევაში, უძრავი ქონება იყიდება იმაზე ბევრად ნაკლებ ფასად, ვიდრე მისი რეალური ღირებულებაა. არავინ უარყოფს იპოთეკის, როგორც მოთხოვნის უზრუნველყოფის საშუალების მნიშვნელობას სამოქალაქო ბრუნვისთვის, თუმცა ის პრაქტიკა, რომელიც საქართველოშია დამკვიდრებული, ლახავს მესაკუთრის უფლებას. არსებობს იმის საფუძვლიანი რისკი, რომ მოცემული ნორმა ბოროტად იქნეს გამოყენებული - პირის უძრავი ქონება, რომელიც შეფასებულია 100,000 ლარად, გაიყიდოს 10,000 ლარის ფარგლებში და უძრავი ქონება კრედიტორის შეთახმებით იმ პირის მიმართ იქნეს გასხვისებული, რომელიც შესაძლოა წინმსწრებ შეთანხმებული ყოფილიყო ამ გარემოებასთან დაკავშირებით კრედიტორთან.

კონსტიტუციური უფლების შეზღუდვა ფასდება თანაზომიერების პრინციპის გამოყენებით. სადავო მოწესრიგების ლეგიტიმური მიზანი შესაძლოა იყოს კრედიტორის ინტერესების დაკმაყოფილება, თუმცა ის წარმოადგენს არაპროპორციულ ჩარევას უფლებამოსილი პირის კონსტიტუციურ უფლებებში, რადგანაც უფლების შეზღუდვის ინტენსივობა არ არის მისაღწევი საჯარო მიზნის თანაზომიერი.

სადაო ნორმასთან მიმართებით რელევანტურია მოვიხმოთ საკონსტიტუციო სასამართლოს მსჯელობა გადაწყვეტილებაში „რემზი შარაძე საქართველოს იუსტიციის მინისტრის წინააღმდეგ N2/2/867 ,28 მაისი 2019. აღნიშნული საქმეში სადაო მოწესირგებას წარმოადგენდა ის, რომ მეორე განმეორებით აუქციონზე ქონების საწყისი ფასი შეადგენდა ნულ ლარს. გადაწყვეტილებაში სასამართლო აღნიშნავს, რომ ,,საქართველოს კონსტიტუციის მე-19 მუხლიდან გამომდინარე, სახელმწიფო ვალდებულია, დაიცვას გონივრული ბალანსი, ერთი მხრივ, ქონების მესაკუთრის, ხოლო, მეორე მხრივ, კრედიტორის ინტერესებს შორის, რათა არ მოხდეს არც ერთი მხარის უფლებრივი ინტერესის მომეტებულად შეზღუდვა. „ნულოვანი აუქციონი“ უშვებს ქონების ერთი ფასის მატების ბიჯის ღირებულებად ანუ საბაზრო ფასის 5 პროცენტად რეალიზების შესაძლებლობას. სწორედ ამიტომ სახელმწიფომ ხსენებულ საშუალებას უნდა მიმართოს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა გამოყენებულია გონივრული მექანიზმები ქონების უკეთეს ფასად რეალიზაციისთვის და ისინი უშედეგო აღმოჩნდა. მოქმედი საკანონმდებლო რეგულირება ნულოვანი აუქციონის ჩატარებას უშვებს იმ პირობებში, როდესაც მანამდე ჩატარებულ 2 აუქციონზე, შესაძლოა, ქონების საწყისი ფასი მის რეალურ ღირებულებაზე მაღალიც კი ყოფილიყო. ხსენებული კი ვერ იქნება მიჩნეული ქონების ადეკვატურ ფასად რეალიზებისათვის გატარებულ გონივრულ ზომად.“ ამ გადაწყვეტილებით საკონსტიტუციო სასამართლომ არაკონსტიტუციურად სცნო სადაო ნორმა და ახალი რეგულაციის მიხედვით, მეორე განმეორებით აუქციონზე ქონების საწყის ფასად განისაზღვრა მისი საბაზრო ღირებულების 5%, რა არსებითად არ განსხვავდება წინად არსებულ რეგულაციისგან. ორივე შემთხვევაში ქონების გასხვისება ხდება მისი საბაზრო ღირებულების 5%-ად, რაც საკონსტიტუციო სასამართლოს გადაწყვეტილებით ვერ იქნება მიჩნეული ქონების ადეკვატურ ფასად რეალიზებისათვის გატარებულ გონივრულ ზომად.

კონსტიტუციური სარჩელის ავტორი სადავოდ არ ხდის მეორე განმეორებითი აუქციონის ჩატარების შესაძლებლობას, არამედ ის არაკონსტიტუციურად მიიჩნევს ამ აუქციონის ჩატარების კონკრეტულ პირობას - ქონების საწყის ფასად მისი საბაზრო ღირებულების 5%-ის განსაზღვრას. აღნიშნული მოწესრიგება არის არაპროპორციული ვინაიდან არ არის დაცული გონივრული ბალანსი, ერთი მხრივ, ქონების მესაკუთრის, ხოლო, მეორე მხრივ, კრედიტორის ინტერესებს შორის.

შესაბამისად, აღნიშნული ნორმა არაკონსტიტუციურად უნდა იქნეს ცნობილი.

6. კონსტიტუციური სარჩელით/წარდგინებით დაყენებული შუამდგომლობები

შუამდგომლობა სადავო ნორმის მოქმედების შეჩერების თაობაზე: კი

შუამდგომლობა პერსონალური მონაცემების დაფარვაზე: არა

შუამდგომლობა მოწმის/ექსპერტის/სპეციალისტის მოწვევაზე: არა

შუამდგომლობა/მოთხოვნა საქმის ზეპირი მოსმენის გარეშე განხილვის თაობაზე: არა

კანონმდებლობით გათვალისწინებული სხვა სახის შუამდგომლობა: არა