კონსტიტუციური სარჩელი შედგენილია უფლებამოსილი სუბიექტის მიერ, კერძოდ, მოსარჩელეს წარმოადგენს ფიზიკური პირი - გიორგი უგულავა, რომლის უფლებებიც უშუალოდ დაირღვა სადავო არაკონსტიტუციური ნორმების მოქმედების შედეგად.

საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსისა და საქართველოს სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის სადავო ნორმების კონსტიტუციურობის საკითხის განხილვა საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლოს განსჯადია, ვინაიდან საკითხი ეხება აღნიშნული ნორმების წინააღმდეგობას საქართველოს კონსტიტუციით დაცულ სამართლებრივ სახელმწიფოში ფუნდამენტური მნიშვნელობის მქონე ძირითად უფლებებთან.

საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლოს არ უმსჯელია სადავო ნორმების კონსტიტუციურობის საკითხთან დაკავშირებით.

კონსტიტუციური სარჩელი შედგენილია საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლოს მიერ დამტკიცებული სასარჩელო სააპლიკაციო ფორმის მიხედვით, ხელმოწერილია მოსარჩელის უფლებამოსილი წარმომადგენლის მიერ და სრულად შეესაბამება „საკონსტიტუციო სამართალწარმოების შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-16 მუხლის პირველი და მე-2 პუნქტებით დადგენილ მოთხოვნებს.

სარჩელის აღძვრისას არ დარღვეულა მისი შეტანის კანონით დადგენილი ვადა.

ყოველივე ზემოაღნიშნულის გათვალისწინებით, არ არსებობს წინამდებარე კონსტიტუციური სარჩელის განსახილველად მიღებაზე უარის თქმის „საკონსტიტუციო სამართალწარმოების შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-18 მუხლით განსაზღვრული არცერთი საფუძველი. 

საქართველოს სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 269-ე მუხლის მეოთხე ნაწილის არაკონსტიტუციურობა საქაფრთველოს კონსტიტუციის მე-18 მუხლთან

სადავო ნორმის თანახმად სასამართლოს მიერ გამამტყუნებელი განაჩენის გამოტანის დროს სასჯელის დანიშვნისას არ ხდება იმ ვადის სასჯელში ჩათვლა, რაც პირმა სხვა სისხლის სამართლის საქმის ფარგლებში გაატარა უკანანო პატიმრობაში, ანდა პატიმრობაში, საქმეზე რომელზეც ის გამართლდა.

საქართველოის კონსტიტუციის მე-18 მუხლი უდიდეს მნიშვნელობას ანიჭებს პირის თავისუფლების უფლებას. აღნიშნული ძიროითადი უფლება იმდენად დიდი მნიშვნელობის მქონეა, გამნსაკუთრებით მაშინ, როცა პირის მიმართ ხორციელდება აღნიშნული უფოლების შეზრუდვა კანონიერი საფუძვლის გარეშე. მიგვაჩნია, რომ სახელმწიფოს მხრიდან თვითნებურად უფლების შეზღუდვის საპირწონეს სწორედ ის გარემოება წარმოადგენს, რომლის მიხედვითაც უკანონო პატიმრობაში ყოფბნის ვადა გათვალისწინებული უნდა იქნეს მათ შორის სხვა სისხლის სამარტთლის საქმეზე გამოტანი;ლი განაჩეწნით დანიშნული სასჯელის ფარგლებში.

შესაბამისად, გთხოვთ საქართველოს კონსტიტუციის მე-18 მუხლთან მიმართებით არაკონსტიტუციურად ცნოთ საქართველოს სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 269-ე მუხლის მეოთხე ნაწილის ის ნორმატიული შინაარსი, რომელიც არ ითვალისწინებს ერთ სისხლის სამართლის საქმეზე გამამტყუნებელი განაჩენის საფუძველზე პირისათვის დანიშნულ სასჯელში იმ ვადის ჩათვლას, რა ვადითაც:

ა) პირი იმყოფებოდა პატიმრობაში სხვა სისხლის სამართლის საქმეზე, რაზეც შემდგომში გამართლდა;

ბ) პირი იხდიდა სასჯელს თავისუფლების აღკვეთის სახით სხვა სისხლის სამართლის საქმეზე, რაზეც შემდგომში გამართლდა;

გ) პირი იხდიდა სასჯელს თავისუფლების აღკვეთი სახით სხვა სისხლის სამართლის საქმეზე, რაზეც შემდგომში გამართლდა.